Anna Calvi ‎– Anna Calvi

Na talencie Anny Calvi jako pierwszy poznał się brytyjski muzyk Bill Ryder-Jones (jego gitarę usłyszeć można m.in. w kilku kompozycjach The Last Shadow Puppets), który przekonał Domino Records do podpisania kontraktu z niepewną swych umiejętności artystką. Potem poszło z górki. Calvi zachwyciła legendarnego Briana Eno, pojechała w trasę z  Arctic Monkeys i Grinderman (poboczny projekt Nicka Cave’a) a do produkcji debiutanckiego albumu zwerbowała Roba Ellisa, który był bliskim współpracownikiem PJ Harvey.Anna Calvi uchodzić może za kobietę chłodną, zdystansowaną i uwodzicielską. I ja tak o niej myślałam, gdy przed laty nawiązywałam dość luźną znajomość z jej debiutanckim wydawnictwem. Im bardziej jednak wsłuchiwałam się w te utwory, tym więcej dostrzegałam w nich uczuć, niepewności, zaniepokojenia. “Anna Calvi” nie jest więc albumem “na raz”. Warto poświęcić mu więcej czasu, by dokopać się do każdego, choćby najbardziej ukrytego dźwięku, oraz poczuć te same emocje, które w poszczególnych punktach płyty starała się przekazać nam Brytyjka. Artystka zaserwowała nam bardzo klimatyczny, duszny i mroczny debiut. Szukacie albumu na jesienne wieczory? Oto on.