Blind Melon – Soup

Kiedy blisko 30 lat temu zakupiłem płytę “ Soup” i dokonałem pierwszego odsłuchu, po prostu mnie ścięło z nóg. Ta wielobarwna muzyka, której towarzyszą mroczne teksty autorstwa wokalisty zespołu mówiące o jego nałogu narkotykowym, o mordercach, samobójcach i bójkach w barach tak jak wtedy tak i dziś ma siłę rażenia. Choć średnia długość jednego utworu na tej płycie to tylko 4 minuty, to w każdym z nich dzieje się bardzo dużo. Zmiany tempa i nastroju uzyskane dzięki doskonałemu zgraniu i warsztatowi muzyków przypominają Tych Największych, którzy spisali klasykę rocka złotymi nutami . Słychać w tej muzyce echa dokonań YES, RUSH, BLACK SABBATH i LED ZEPPELIN, oraz rockowej psychodelii ery “Dzieci Kwiatów”.

W przypadku tej płyty nie mamy do czynienia ze ślepym kopiowaniem pomysłów z przeszłości , bo Blind Melon nie był “kalką”. Na płycie “ Soup” tylko zaadoptował i przefiltrował spuściznę w/w zespołów. Gra gitar i basu, to swoisty ukłon dla Yes i Rush, gra perkusji, to fascynacja jazzrockiem, a wokal, to Jon Anderson i Geddy Lee w jednym. Natomiast wszystko niosą Zeppelinowo Sabbatowe riffy.

Mamy tu do czynienia właśnie z taką “zupą”, którą widać na okładce i która jest doskonale doprawiona i nadal smakuje wybornie. Dowodem na to niech będzie fakt, że “Soup” nadal uważana jest przez krytyków jak i większość fanów za szczytowe osiągnięcie zespołu.

Tą płytę należy słuchać w całości i poświęcić jej trochę wolnego czasu. Jest wymagająca, ale warto poczekać, by usłyszeć i zrozumieć jej piękno.