Camel ‎– The Snow Goose / Japan

Jest to jedna z moich ulubionych opowieści muzycznych, jak „The Wall”, „Mispalced Childhood”, „Stationary Traveller”. Tyle tylko, że w przypadku „The Snow Goose” musi pracować wyobraźnia. Nie ma tekstów, które mogłyby podpowiedzieć treść płyty. Słuchając „The Snow Goose” z płyty winylowej z łatwością dostrzeżemy doskonałą jakość nagranego materiału. Na albumie nie brakuje cichych fragmentów, które w przekazie cyfrowym albo giną, albo ich poziom głośności równany jest do najgłośniejszych fragmentów muzyki z albumu, co uniemożliwia wręcz prawidłowe odczytanie tej muzyki. Mimo iż moje pierwsze wydanie tego krążka z 1975 roku bogate jest w paletę lekkich szmerków tak typowych dla liczącego sobie tyle lat wydawnictwa, nie przeszkadzają one w żaden sposób w dokładnym wsłuchaniu się w bardzo ciche fragmenty zagrane na gitarze akustycznej oraz fortepianie. Dodają one jedynie dodatkowego smaczku podczas słuchania „The Snow Goose”. Brzmienie albumu uszlachetnia orkiestra symfoniczna pod dyrekcją nieżyjącego już Davida Bedforda, znanego m.in. ze współpracy z Mike’iem Oldfieldem. David Bedford dokonał orkiestracji „The Snow Goose”, wprowadzając do muzycznego świata Camel całą gamę ozdobników ukrytych pod postacią delikatnych orkiestrowych wtrąceń, swoistych komentarzy, które nie brzmią monumentalnie ani patetycznie. Nadają one brzmieniu Camel bardziej szlachetnego diamentowego szlifu.