David Bowie ‎– Diamond Dogs

W porównaniu do wcześniejszych płyt „Diamond Dogs” jest dużo staranniej wyprodukowane. To już nie jest prosta, rockowa produkcja, gdzie ma być prosto, rockowo i przebojowo, a od czasu do czasu trochę pokombinuje się w aranżacjach, ściągając na przykład Rycha Wakemana, żeby zagrał coś na mellotronie. Tutaj Visconti z Bowiem postarali się, żeby było to bardziej wyrafinowane brzmieniowo, mając wrażenie, że udajemy się w niespełna 40 minutową podróż gdzieś poza naszą planetę. Wszystkie piosenki – mimo eklektyzmu muzycznego – tworzą stylistyczną całość. Rzekłbym, że piosenki, które skomponował Bowie na tą płytę są wybitne. Oczywiście, że to nie jest prosta, chwytliwa płyta, której możemy słuchać jadąc samochodem. Aby zrozumieć muzyczną odsłonę Diamentowych Psów, trzeba ją kontemplować. I wtedy usłyszymy geniusz Króla Glamu.