Joe Lovano, Trio Tapestry, Marilyn Crispell, Carmen Castaldi – Trio Tapestry /ECM

Gdyby recenzjom można było nadawać tytuły, tę zatytułowałbym: „Podwieczorek arcymistrzów”. Muzykę napisał, czy też raczej wymyślił, a potem opowiedział kolegom Joe Lovano. To jego płyta. Pozostała dwójka gra tak, jak grałby sam Joe na ich instrumentach, gdyby posiadł zdolność bi-, czy też trilokacji, bowiem to tylko trio, bez kontrabasu. Pardon, to aż trio, bez kontrabasu. Dobrym, eceemowskim wzorem grają brzmieniem i współbrzmieniem. Brzmieniem jasnym, zwiewnym, napowietrzonym, ale bez saturacji, tu raczej słychać popołudniowy wietrzyk z Cleveland, Ohio, gdzie Big Joe wraz z perkusistą, Carmenem Castaldi wzrastali w blasku muzyki Big T et consortes.

Na fortepianie maluje tu Marilyn Crispell, artystka olśniewająca inwencją, prowokująca pozornie nieśmiałymi pretekstami zawartymi w akompaniamencie, powodująca swoimi „calls” frenetyczne „responses” Joe’ego, a następnie dopełniająca wszystko to, co dopełnienia wymaga, wszakże zachowująca stosowną powściągliwość w chwilach szczególnie dostojnych, wprowadzając metafizyczne namaszczenie i nieuchwytnie podnosząc momentum muzyczne. Nikt tu niczego nie udowadnia. Wszystko jest tak oczywiste, jak oddech.