Tangerine Dream ‎– Tangram / UK

To bez wątpienia jedno z największych osiągnięć berlińskich pionierów elektroniki sekwencyjnej. Podobnie jak w dawnych dobrych czasach mamy tutaj tylko jedną długą suitę podzieloną na dwie części; z jednej strony pojawiają się tutaj klarowne rozwiązania melodyczne typowe dla składu Franke-Froese-Schmoelling, z drugiej zaś mamy tutaj jeszcze wciąż przestrzenne, przesycone prawdziwą magią niekończące się pochody sekwencyjne i misternie przygotowaną malarsko sugestywną sferę pobocznych harmonii i efektów brzmieniowych. Niektóre wątki albumu rozpozna od razu Słuchacz znający koncertowy album Pergamon; fortepianowe motywy z introdukcji do Quichotte oraz rozedrgane, ruchliwe ostinato z narastającym szmerem groźnych wiatraków w tle znajdują tutaj swój studyjny suplement. Motywy bardzo logicznie wynikają z siebie, a jednocześnie mamy tutaj brawurę i spontaniczność improwizacji. Wszystkie brzmienia mają dokładnie pasujący do nastroju całości charakter, a jednocześnie jest ich tu niezliczone mnóstwo, nie brakuje ani miękkich, pastelowych tonów, ani mżących niczym w P:T:O: Klausa Schulze konstelacji akordowych (początek Set Two), ani wybrzmiewających pinkfloydowskim echem partii gitarowych. Pradziwy audio-klejnot.