Terje Rypdal – Odyssey /ECM

Nie ma drugiego tak oryginalnego gitarzysty, jak Terje Rypdal. A jego opus magnum, album “Odyssey”, jest jednym z najbardziej intrygujących nagrań, jakie kiedykolwiek słyszałem. Zarejestrowany w sierpniu 1975 r. ukazał się na rynku jeszcze w tym samym roku.

Terje Rypdal i jego koledzy dali tu sobie upust wyobraźni i swobody. “Fare Well” doskonale wycisza te rewolucyjne nastroje. Urocza “Ballade” jest jak piosenka, tyle, że “śpiewa” ją puzon. Torbjorn Sunde daje tu popis inwencji i cyzelowanego brzmienia. Wreszcie “Rolling Stone”, jak toczący się kamień rozpędza się i zwalnia, podskakuje, niepokoi. W tak długim utworze Rypdal mógł pokazać kunszt kompozytora, a cały zespół – zdolność opanowania wielorakich aspektów: zmian tempa, brzmień, wielu warstw rytmicznych i wreszcie improwizacji. Kluczową rolę ponownie pełnią tu organy na zmianę z puzonem. Gitara zyskuje nowe barwy. Słuchając tego albumu dziś, upewniam się, że to epokowe dzieło. Nic się nie zestarzało, wręcz przeciwnie, nadal może i powinno inspirować.