Warhorse – Red Sea

Epickie brzmienie, poruszający wokal wspomagany chórkami, świetna gra sekcji rytmicznej i doskonała współpraca klawiszy z gitarą. Trzeba w tym miejscu jednak zaznaczyć, że na „Red Sea” nowym gitarzystą został Peter Parks, który zastąpił Pecka. Album przynosi siedem kompozycji i tak jak w przypadku debiutu wydaje się kontynuować stylistykę „In Rock” w połączeniu z tradycją pierwszych trzech albumów Deep Purple. Ba! Wielokrotnie spotkałem się z opinią (którą, tak na dobrą sprawę nie do końca podzielam), że te dwie płyty są o niebo lepsze od pierwszych nagrań Deep Purple. Psychodeliczne klimaty, z mniej lub bardziej słyszalną inspiracją spod znaku Vanilla Fudge wzbogacone ciężkimi organami współpracującymi z gitarą solową, dobra sekcja rytmiczna, charakterystyczny brytyjski wokal. Czyż trzeba po hard rocku oczekiwać czegoś więcej? Niekiedy sobie myślę, że gdyby obie te płyty ukazały się troszkę wcześniej, kto wie jak potoczyłyby się losy i kariera zespołu. I czasami nasuwa mi się myśl, że gdyby nie było Deep Purple byłby zapewne zespół WARHORSE.